Wanneer je opgroeit met ouders met psychische problemen of een verslaving is er een heel grote kans dat je een innerlijke stem ontwikkelt die je regelmatig vertelt wat je allemaal verkeerd doet. Om daar weer los van te komen is niet eenvoudig. Het vraagt oefening en mildheid.
Voor de Stichtse Courant ben ik geïnterviewd over volwassen kinderen van ouders met een psychische problematiek. Het is zo belangrijk om je verhaal te vertellen, omdat je je al een beetje losmaakt van de loyaliteit naar je ouders. Dat is al helend in zichzelf.
Wat maakt jou tot wie je bent? Ben je opgegroeid met ouders met een psychische problematiek? Of weet je het niet zeker? Om meer je eigen keuzes te maken en wat meer los te komen van je ouders, is het van belang om te onderzoeken waar je vandaan komt en wat je herkent in het nu.
De dynamiek tussen ouders met een psychische problematiek en hun kinderen stopt nooit. Als kind kun je eigenlijk maar twee bewegingen maken: of je beweegt mee in de dynamiek, of je maakt je eruit los. Hoe dan ook is er verlies, wat je ook doet, verlies van (delen van) jezelf of verlies van je ouders. Voor jezelf kiezen vraagt erom dat je de rauwheid en de pijn aankijkt van hoe het geweest is. En het vraagt moed om die stap te zetten.
