Wie is Iris?
Aan het begin van de middelbare school zat ik op een middag met mijn moeder aan tafel en vertelde ze mij op een heel gezellige toon dat ik een ‘ongelukje’ was en dat mijn vader stevig had aangedrongen op een abortus. Mijn wereld stond op zijn kop. Deze opmerking verklaarde op dat moment zijn afwijzing en voortdurende kritiek die ik dagelijks voelde. Later ontdekte ik dat die afwijzing voortkwam uit zijn autisme; hij had een vaststaand beeld in zijn hoofd van hoe ik zou moeten zijn, zo klein als ik was. Hij was niet in staat zich niet verplaatsen in mij als kind en wat ik nodig had.
Als puber loog ik en stal ik uit winkels en uit mijn moeders portemonnee, omdat ik niet meer wist op wat voor manier ik nog positieve aandacht van mijn ouders kon vragen. Op mijn veertiende zei ik: “Ik probeer materieel te compenseren wat ik emotioneel tekortkom.” Best een opmerkelijke uitspraak voor een tiener, denk ik nu achteraf. Toen ik achttien was, ontvluchtte ik mijn ouderlijk huis en vertrok naar Amsterdam om te studeren, met de illusie dat ik nu eindelijk los was van mijn ouders.
Al van jongs af aan heb ik geworsteld met het welkom zijn in het leven en in de wereld, het welkom zijn bij mijn ouders. Nog steeds kan ik soms zo voelen wat een klus het is om er te zijn; als het al niet de bedoeling was als klein klompje cellen, hoe doe ik het dan in dit volwassen lichaam? Sinds enige tijd is mij duidelijk geworden dat mijn ouders psychische problemen hadden, waardoor ze onvoldoende ruimte hadden om een kind liefdevol op te voeden.
Door een lang proces ben ik gegaan om mezelf welkom te heten en toe te staan om te willen en keuzes te maken. Ik heb gevoeld hoe bang ik eigenlijk was voor het leven. Ik heb ontdekt wat mijn eigen behoeften en verlangens zijn, waar als kind geen oog voor was. Als daar als klein grietje geen ruimte voor was, hoe moest ik dan leren dat ik iets te willen had? Ik heb gerouwd om wat niet was en nooit zal zijn: het gevoel van geborgenheid en veiligheid als kind. Ik heb aanvaard dat ik, meer dan ik soms wil toegeven, in zekere zin op mijn ouders lijk. Maar ik kon, door dat toe te geven, ook ontdekken wie ik zelf ben. Het is een lange weg geweest, waarin ik diep innerlijk werk heb gedaan. Sinds een tijdje kan ik nu zeggen: “Mam, ik kan en wil niet alles voor je oplossen, dat moet je zelf doen, of hulp zoeken.” “Papa, al vond jij van niet, ik vind mezelf goed zoals ik ben.” Het voelt ongemakkelijk, omdat ik voor het eerst iets doe in het contact met hen, waarin ik trouw ben aan mezelf. Hoewel ik het moeilijk vond om dit tegen mijn ouders te zeggen, deed het mij goed. En besefte ik ook: mijn ouders hebben gedaan wat in hun vermogen lag. Zij hebben hun eigen trauma’s opgelopen en konden niet doorgeven wat ze zelf niet hadden gekregen. Door door dit alles heen te gaan, kan ik vorm geven aan mijn eigen leven.
In het kort ben ik:
- confronterend op een liefdevolle manier
- niet bang om grote woorden te gebruiken als subtiliteit ontoereikend is
- soms ontroerd of geraakt door jouw proces, en laat ik dat ook zien
Als je me leert kennen, ontdek je dat ik
- van mijn gezin in de hele wereld het allermeeste houd
- niet in staat ben om over koetjes en kalfjes te praten, daar word ik heel ongemakkelijk van, ik kan er niks aan doen. Veel liever hoor ik hoe het echt met je gaat
- een heel groot hart heb en je echt met alles welkom bent
- het hardst om mijn eigen grappen lach
- het heerlijk vind om buiten te zijn, te wandelen in het bos of bij de zee, maar ook in de tuin te werken
- graag piano speel en portretten schilder
Volg mij op Social Media:
Driejarige opleiding in Professionele Communicatie bij Phoenix Opleidingen
Deze opleiding gaat uit van het principe dat mensen die met mensen werken inzicht nodig hebben in wie zij zelf zijn. Levensvragen zoals: Hoe ben ik geworden zoals ik ben? Wie ben ik in relatie tot de ander? Wie ben ik in een groep? zijn aan bod gekomen. In deze opleiding heb ik door veel zelfonderzoek en in de ontmoeting met mijn mededeelemers en trainers de theorie van onder andere ontwikkelingspsychologie, Transactionele Analyse en NLP leren kennen en toepassen.
Systemisch Werken bij Phoenix Opleidingen
Deze opleiding richt zich op familieopstellingen, ook wel systemisch werk genoemd. Ons leven kent van jongs af aan vele systemen, zoals die van familie of werk. Deze opleiding gaat over het leren werken met de dynamieken en verhoudingen die daarbinnen spelen.
De Maskermaker bij Phoenix Opleidingen
Deze opleiding leert hoe karakterstructuren ontstaan en hoe ze waarneembaar zijn in het lichaam en de energiehuishouding. Wat zijn hun kwaliteiten, vaardigheden en taken in het leven? Welke specifieke levensthema’s spelen rondom de verschillende maskers en hoe worden de liefdeskwetsuren door het masker bedekt?. Hoe spelen systeemdynamieken bij de verschillende maskers? Deze thema’s worden onderzocht vanuit de invalshoeken familieopstellingen, lichaamswerk en energetisch werk.
Hoe klanten mij ervaren
“Iris is een warme, zachte coach. Invoelend en ik voelde me snel op mijn gemak en echt welkom bij haar. Alles mag er zijn, er is geen oordeel. Iris is heel zuiver en laat mensen heel.”
“Mooi hoe Iris steeds weet aan te sluiten bij hetgeen zich voordoet. Mij de tijd gaf mijn stap te zetten en aanvoelde waar ik steun nodig had.”
“Iris heeft mij op een heel fijne manier begeleid bij een familieopstelling. Ze straalt rust uit, voelt goed mee en neemt de tijd, waardoor het heel vertrouwd voelt. Ik heb best moeite om ‘in mijn gevoel’ te komen. Door haar werkwijze heeft Iris me met deze opstelling echt verder kunnen helpen. Heel fijn!”
Laten we samen kijken wat ik voor je kan betekenen.
We starten met een telefonische kennismaking van twintig minuten tot een half uur. Wanneer het dan voor jou klopt, plannen we de eerste sessie in. Je kunt zelf ook al een sessie inplannen via mijn online agenda. Tijdens die eerste ontmoeting kijken we kort of we een klik hebben. Is dat het geval, dan gaan we ook meteen aan het werk. In totaal werken we per sessie maximaal vijf kwarier.